Prolog

 

-Rose. Czy myślisz, że Adam może włóczyć się pod naszym oknem z kolegami?-  Lissa nie przestawała mnie zaskakiwać w ostatnich dniach za dużo się przejmowała nagłym wtargnięciem strażników.  Morojka stała przed oknem w sypialni.
-Adam? on ma jakiś kolegów?- Adam to bardzo dziwny współlokator. Jednak na nasze szczęście zadawał mało pytań. Generalnie tylko był w tym mieszkaniu "duchem" ledwo go widziałyśmy.
-Dlatego się pytam. Zresztą pewnie wpadam w paranoje.- Lissa spochmurniała.  Była zdołowana nie tym, że możemy w każdej chwili wrócić do akademii, tylko tym, że ten nieszczęsny sąsiad nie jest zbytnio towarzyski. Koszmar.
 Podeszłam do okna i zobaczyłam dwie postacie ubrane całe na czarno. Adam mimo swojej mrocznej osobowości nigdy nie zadałby się z osobnikami typu "zrobisz to co każę, albo rozwalę ci twarz" Adamowi jednak nie ma czego rozwalać. Był brzydki jak cholera.
  Spojrzałam na dwa cienie i nagle podskoczyłam. Dzwonek do drzwi wołał, że mamy niezapowiedzianego gościa. Spięłam się.
-Poczekaj tu.- rozkazałam Lissie. Podreptałam i otworzyłam, a w drzwiach ukazał się mężczyzna. Powyżej dwudziestki. Włosy miał proste i czarne jak noc.
-Kim ty do jasnej cholery jesteś?- może to nie było miłe przywitanie, ale to nie ja pukam do domu wampirzycy i jej ochroniarza w środku nocy.
-Strażnikiem.- mogłam się domyślić po ubiorze. Jednak zwracałam uwagę na coś innego. Twarz, była wręcz przeciwieństwem Adama. Ta twarz była piękna.
  Otrząsnęłam się z dziwnych myśli. To obcy.
-Mam za zadanie sprowadzić...
-Księżniczkę Dragomir do Akademii Św. jakiegoś tam... znam tę kwestię na pamięć.  Dziękujemy za powiadomienie, że nadal nas szukacie. A teraz z łaski swojej musisz zmierzyć się ze mną, żeby Lissę stąd wyciągnąć. - Byłam świadoma, że rozwali mnie swoją zwinnością i tak dalej. W końcu nie trenowałam już dwa lata. Strażnik po prostu mnie odepchną, a następnie wszedł do mieszkania.
-Bezczelność.- skwitowałam po czym rzuciłam się mu na plecy. Od razu się odwrócił i złapał mnie za nadgarstki. Tak, to by było na tyle. Zostałam przyłapana. Nie dałam rady go pokonać. On był doświadczonym strażnikiem.

-Dimitri Belikov!- krzyknęła Lissa. Jak?- Rose! co ty wyprawiasz!- skarciła mnie. Oni się znali? nie mam pojęcia jakim cudem, ale postanowiłam nie wierzyć żadnemu. Ukrywała przede mną, że zna tak przystojnego faceta. Okrucieństwo.  Wyprostowałam się dumnie. Mimo przegranej nadal miałam nienaruszoną fryzurę. Jeśli można tak nazwać po prostu rozpuszczone włosy.  

-Panienko Dragomir muszę panią sprowadzić do szkoły.- tłumaczył. Lissa stała spokojnie. 

-Czekam.- stanowczo przerwałam ciszę. Dimitri i Lissa zwrócili na mnie wzrok.- na wyjaśnienia.- dokończyłam.

-Rose, bo ja... ja znam strażnika Belikova. Poprosiłam, żeby...

-Żeby przybył tu ze swoja bandą zapyziałych snobów i zwrócił nas do akademii? Coś ci to nie wyszło! Nigdzie się nie wybieram. Ty również. - stanowczość w moim głosie przypomniała jej dlaczego w ogóle się tu znalazłyśmy. Uciekłyśmy ze szkoły. A ona chciała wrócić.

-Przykro mi... Rose!- nagle z nie wiadomego powodu zaczęła wrzeszczeć. 

   A potem zapadła ciemność. Wiedziałam, że Akademia dla wampirów nie przyniesie żadnych przywilejów, ale żeby ogłuszyć a potem wepchać do samochodu? to chyba przeszło nawet ich oczekiwania. Akademia wpajała, że trzeba się umieć obronić. Przed straceniem przytomności zdążyłam kogoś kopnąć w twarz. I to był chyba Dimitri Belikov.